جهت مشاهده ی تصویر با اندازه ی واقعی اینجا را کلیک نمایید.

این کهکشان به عنوان یک کهکشان Seyfert نیز شناخته می شوند. Seyfert یک طبقه بندی در مورد کهکشان ها است و حدود 10 درصد از کهکشان ها در این طبقه بندی قرار دارند. مرکز این کهکشان ها بسیار پر نور و روشن است و روشنایی آن قابل مقایسه با میزان روشنایی کهکشان راه شیری می باشد.

هسته ی این کهکشان مورد علاقه ی بسیاری از ستاره شناسان است زیرا آنان فکر می کردند مراکز اکثر کهکشان ها (البته نه همه ی آنها) دارای یک سیاهچاله احاطه شده توسط یک دیسک که مواد آن در حال سقوط هستند ، می باشند.

در کهکشان Seyfert ، نور ماوراء بنفش در جستجوی خارج شدن از دیسک های یکپارچه اطراف چاله ی سیاه مرکزی می باشد.

با استفاده از این طیف نور های ماوراء بنفش می توان رفتار سیاهچاله را با بررسی گاز های متصاعد شده از آن مورد بررسی قرار داد.

تصویر بالا استفاده از ترکیب نور مرئی و ماوراء بنفش و مادون قرمز گرفته شده است.

LEGUS نام یک طیف گسترده از خواص یک کهکشان است که می تواند ساختار داخلی کهکشان را مورد مطالعه قرار دهد.

این نوع بررسی های هابل می تواند پایه و اساسی منحصر به فرد برای مشاهدات و تحقیقات آینده باشد که می تواند توسط  تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) و آتاکاما (ALMA) مورد استفاده قرار گیرد.

تلسکوپ فضایی ALMA هم اکنون در حال دریافت نتایج غیر منتظره ای مربوط به مرکز کهکشان NGC 1433 است که از جمله این نتایج می توان به  پیدا شدن ساختار مارپیچی شگفت انگیز در نزدیک مولکول های گازی موجود در مرکز کهکشان اشاره کرد.

همچنین ستاره شناسان نشان دادند که گروهی از مواد روان مانند هواپیمای جت بوده و در مکانی دورتر از سیاهچال قرار دارند ، از کهکشان خارج می شوند.

گسترش این مواد تا فاصله 150 سال نوری ادامه می یابد. این کوچکترین خروج مولکولی است که تا کنون از کهکشانی به غیر از کهکشان خودمان ، شاهد آن بوده ایم.

منبع : ناسا

مترجم : علیرضا فتاحی بخش