در‌حالی‌که دانشمندان تاکنون بیش از 1000 سیاره فراخورشیدی کشف کرده‌­اند، این نخستین منظومه‌ی شبیه منظومه‌ی شمسی ما است که ساختاری مشابه دارد. این منظومه به‌­دلیل حجم بالای داده‌­های تلسکوپ فضایی کپلر مخفی مانده بود. به گفته‌ی جان کابرِرا از موسسه‌ی تحقیقاتی علوم سیاره‌­ای در مرکز علوم هوا و فضای آلمان: KOI-351 «نخستین منظومه‌­ای است که تعداد قابل توجهی سیاره دارد (نه فقط دو یا سه سیاره که در آن‌ها نوسانات تصادفی نقشی مهم ایفا می­‌کنند) و ساختاری شبیه منظومه‌ی خورشیدی ما دارد که درآن سیارات سنگی در نزدیک خورشید و غول‌های گازی دور از آن می­‌گردند.»

سه سیاره از این منظومه‌ی هفت‌تایی در اوایل امسال کشف شده بودند که دوره‌ی گردش 59/210 و331 روزه داشتند؛ شبیه دوره‌ی گردش عطارد، زهره و زمین است. اما دوره‌­ی گردش آن‌ها تغییراتی معادل25/7 ساعت داشت. این بالاترین تغییرات کشف‌شده در دوره‌ی گردش سیارات فراخورشیدی محسوب می‌شود و نشان می‌دهد سیارات بیشتری در این منظومه وجود دارد که از دید ما پنهان مانده‌­اند. در منظومه‌ی بسته و فشرده، کشش جاذبه­‌ای سیارات نزدیک می­‌تواند موجب شتاب کاهنده و یا افزاینده در مدار سیاره در مدارش شود که این امر دلیل تغییرات دوره گردش آنها است. همین نیروی کشندی باعث تغییراتی در دوره‎‌های مداری سیارات می‌شود که کابررا و گروهش با الگوریتم‌های پیشرفته‌ی کامپیوتری موفق به کشف آن‌ها شدند. البته این سیارات به نسبت عطارد خودمان خیلی به خورشید خود نزدیک هستند؛ با دوره‌­های گردشی هفت، نه،92 و125 روزه. این منظومه‌ بسیار فشرده است- فاصله‌ی بیرونی‌ترین سیاره‌ی آن کمتر فاصله‌ی زمین تا خورشید است و کل آن در فاصله‌ی یک واحد نجومی قرار دارد.

بیشتر سیارات فراخورشیدی آن با سیارات منظومه‌­ی ما تفاوت‌های اساسی دارند. کابررا در این باره می‌گوید: «همه نوع سیاره‌ای در این منظومه‌ کشف کردیم که در اندازه و فاصله متفاوت هستند حتی گروه­‌های سیاره‌­ای که در منظومه‌ی ما وجود ندارند. هنوز نمی‌­دانیم چرا این منظومه این­گونه شکل گرفته است، ولی احساس می‌­کنیم که دانستن آن کلید نحوه‌ی شکل‌گیری سیارات در کل و شکل‌گیری منظومه‌ی خورشیدی ما به طور خاص است.» نظریه‌­های زیادی درباره‌ی جابه‌جایی سیارات و پراکندگی آنها مطرح شده است تا این تفاوت‌ها را توضیح ­دهد ولی در حقیقت دانش ما از چگونگی شکل‌گیری سیارات بسیار کم است.

این گروه امیدوار است که ماموریت آتی پلاتو (PLATO) بودجه‌ی لازم را کسب نماید که در این صورت به آن‌ها کمک می‌کند تا نگاهی دوباره به این منظومه بیاندازند- قطر و جرم هر سیاره را اندازه­‌گیری کنند و حتی ترکیبات آن‌ها را بررسی کنند.

منبع: کانوت