سیارات زمین‌مانند لقب سیاراتی است که  علاوه‌ بر این‌که از نظر اندازه شبیه به زمین‌اند (کمتر از ۱/۵ برابر قطر و کمتر از ۲ برابر جرم) باید در منطقه‌ای سکونت‌پذیر نسبت به ستاره‌ی مادر خود قرار داشته باشند؛ منطقه‌ای که نه آن‌چنان سرد و آن‌چنان گرم است و سیاره‌ می‌تواند درچنین منطقه‌ای میزبان آب مایع باشد.
این سیاره‌ی تازه کشف شده Kepler 186f نام دارد و در فاصله‌ی500 سال نوری از ما قرار دارد. انداز‌ه‌ی این سیاره‌ فقط ۱/۱ برابر زمین است اما در لبه‌ی بیرونی ناحیه‌ی سکونت‌پذیر قرار دارد. به این معنی که شرایط آن بسیار نزدیک به یخ‌زدن آب مایع است.  همچین ستاره‌ی میزیان نیز از خورشید کوچک‌تر و سردتر است. و سیاره‌ در محدوده‌ای نزدیک به ستاره‌ی مادر خود قرار دارد؛ به این معنی که هر ۱۳۰ روز یک بار یک دور کامل حول این کوتوله‌ی سرخ می‌زند. توماس بارکلی از اعضای گروه پژوهش به نیویورک‌تایمز می‌گوید: « این سیاره واقعاً من را یاد زمین می‌اندازد اما شاید بهتر باشد به‌جای‌ دوقلو بگوییم  پسرخاله‌‌ی زمین است.»

از طرفی دیگر این سیاره جوّ بسیار ضخیمی دارد و عایق خوبی برای ذخیره‌ی گرما محسوب می‌شود. ستاره‌ی میزبان این سیاره‌٬ کوتوله‌ی سرخ است. کوتوله‌های سرخ معمولاً در طول موج نزدیک به فروسرخ می‌تابند. بنابراین با وجود این‌که این سیاره‌ در ناحیه‌ی بیرونی کمربند حیات قرار دارد اما یخ و گاز مانند بخار آب ودی‌اکسید کربن این تابش‌ها را جذب می‌کنند و در خود به‌دام می‌اندازند و به این ترتیب مانع از یخ‌زدن سیاره می‌شوند. با این تفاسیر می‌توان این سیاره‌ را همچنان مستعد وجود شرایط حیات تلقی کرد.
علاوه بر این گمان می‌رود که سیاره‌ی تازه‌کشف شده گرانشی هم‌اندازه‌ی زمین داشته باشد و اجزای تشکیل‌دهنده‌ی آن هماننند زمین از آهن وتخته‌سنگ‌ها و آب مایع باشد. اما همه‌ی این نظریات بر اساس حدس و گما‌ن‌های علمی بیان شده‌اند. حتی دانشمندان درباره‌ی جرم این سیاره‌ هم چندان مطمئن نیستند و رسیدن به نتایج قطعی نیاز به بررسی بیشتر و ابزارهای رصدی متفاوتی دارد.
تعداد کوتوله‌های سرخ  مانند ستاره‌ی میزبان این سیاره‌ در عالم به خصوص در کهکشان ما کم نیستند. بنابراین امکان این‌که دانشمندان بتوانند در آینده‌ دوقلوی زمین را پیرامون این ستاره‌ها پیدا کنند زیاد است. شاید کهکشانی که ما در آن زندگی می‌کنیم میزبان انواع گوناگون حیات است که منتظرند تا کشف شوند.
 

منبع: کانوت